Ο πρωθυπουργός ταξιδεύει στην Τουρκία, με όλο σχεδόν το υπουργικό συμβούλιο στην συνοδεία του και 90 επιχειρηματίες, για να φέρει, λέει επενδύσεις.

Την ίδια ώρα η "εφορία του" εφαρμόζει αναγκαστικά μέτρα, δεσμεύει τραπεζικούς λογαριασμούς και στην ουσία κλείνει ντόπια παραγωγική επιχείρηση για κάποια αμφιλεγόμενη (πραγματικά αμφιλεγόμενη) οφειλή της.

Αξίζει να σημειωθούν δύο πράγματα και μάλιστα πολύ εμφατικά.

α) Με τα αναγκαστικά μέτρα το δημόσιο δεν θα κερδίσει απολύτως τίποτε, μια και τα ταμειακά διαθέσιμα της επιχείρησης είναι οριακά και μόλις επιτρέπουν την λειτουργίας της. Επιπλέον θα καταργήσει μερικές δεκάδες θέσεις εργασίας, από αυτές που περισσεύουν και θα ματαιώσει κάποιες αξιόλογες εξαγωγές.

β) Το ίδιο το κράτος χρωστά περίπου δέκα φορές τόσα στην επιχείρηση (αντιμεικενικά, όχι υπερβολές) από αυτά που της ζητά, με το μαχαίρι στο λαιμό. Αυτό το τελευταίο είναι που κάνει την μεγάλη διαφορά.

Και ο πρωθυπουργός αρμενίζει στον Βόσπορο.

Τα στοιχεία για την παραπάνω απίθανη υπόθεση στην διάθεση κάθε καλόπιστου δημοσιογράφου. Καλόπιστου, όμως.